Fascinatie
Een wetenschapsjournalist kan zich laten leiden door zijn nieuwsgierigheid als een vlinder door de wind. Zo begon ik in 2001 verslag te doen van hersenonderzoek. Het thema ontwikkelde zich al snel tot een fascinatie die mij inmiddels al bijna een kwart eeuw fulltime in zijn greep houdt. En ook tot een missie, want ik raakte ervan overtuigd dat het waardevol is als mensen begrijpen hoe het daarboven werkt. Waardevol wanneer ouders begrijpen wat hun tieners bezielt. Waardevol wanneer docenten, politici en managers begrijpen hoe kinderen en volwassenen leren, ontwikkelen en presteren. Hoe we met kinderopvang en onderwijs gelijke kansen kunnen scheppen. Waardevol wanneer professionals doorzien hoe protocollen aan hun vakmanschap knagen, en wat ze daartegen kunnen doen. Waardevol wanneer wij beseffen dat maatschappelijk engagement bijdraagt aan de innovatiekracht en de veerkracht van organisaties.
Ik ben geen onderzoeker. Ik praat wel veel met hen, volg hun publicaties op de voet en vertaal hun onderzoek voor de samenleving. Voor al die ‘gewone’ mensen waarvoor deze kennis van waarde is. Ik was genoeg bij onderzoek betrokken om te weten dat het complex, geduld eisend en intensief werk is en dat onderzoeksresultaten met zorg moeten worden gecommuniceerd.